Monday, February 19, 2007

Τα σκασμένα ... σκάσανε μύτη


Γράφουμε μετά από καιρό λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων!
Ε! Ξέρετε εσείς τώρα! Σχολείο,μαθήματα. . .

Η δική μας Καθαρά Δευτέρα εξελίχθηκε ως εξής:

Είχαμε κανονίσει, από το Σαββατοκύριακο, να πάμε Καθαρά Δευτέρα με την κολλητή μας και την οικογένειά της στο εξοχικό τους στον Κάλαμο.Ήρθανε να μας πάρουνε στις 9:30 π.μ.
Με το που φτάσαμε,χωρίς να χάσουμε χρόνο, αρχίσαμε να παίζουμε βόλεϋ,μπάσκετ και άλλα παιχνίδια.
Ήρθε το μεσημέρι και καθήσαμε όλοι μαζί να φάμε.
Η θάλασσα ήταν ακριβώς απέναντι και έτσι αποφασίσαμε να πάμε μια βόλτα με τη φίλη μας και τον αδερφό της. Κάποια στιγμή η Άννα (το ένα από τα σκασμένα) και ο Βασίλης (ο αδερφός της φίλης μας) άρχισαν να κουράζονται και είπαν να γυρίσουμε πίσω.
Εγώ και η Καλίτσα (η φίλη μας) τους είπαμε να γυρίσουν και ότι θα γυριζαμε και εμείς σε λίγο. Γύρισαν σπίτι ενώ εμείς συνεχίσαμε την βόλτα μας. Την πορεία μας έκοψε ένας βράχος που φαινόταν σχεδόν αδύνατον να τον περάσεις.Η Καλίτσα όμως βρήκε έναν τρόπο να τον περάσει. Άργησα να βρω έναν τρόπο αλλά βρήκα.Μας αρέσει να περνάμε πάνω από βράχια.Λίγο πιο μακριά είχε κι άλλα βράχια και είπαμε να πάμε και εκεί και μετά να φεύγαμε.Είχε πολλά βράχια και ξεχαστήκαμε.Πού να φανταστούμε ότι οι γονείς της Καλίτσας μας έψαχναν; Χωρίς να το πάρουμε είδηση φτάσαμε σε άλλη παραλία.Ξαφνικά,εμφανίζεται μπροστά μας ο μπαμπάς της Καλίτσας.Πήρε τηλέφωνο την γυναίκα του για να της πει πως μας βρήκε.
Σίγουρα αυτή η Καθαρά Δευτέρα θα μου μείνει αξέχαστη.

Η δική σας Καθαρά Δευτέρα πώς ήταν;