Η πρώτη μου παρέλαση

Σήμερα λοιπόν 28η Οκτωβρίου.
Χρόνια μας (και σας) πολλά!
Στη σημερινή παρέλαση συμμετείχε και το σχολείο μου με κάποιες μικρές απουσίες…
Για εμένα η σημερινή ημέρα ήταν πολύ ιδιαίτερη, γιατί δεν είχα συμμετάσχει ξανά σε παρέλαση. Έτσι είχα λίγο άγχος μήπως μπερδέψω τα βήματα, μήπως γελάσω και άλλα τέτοια που μπορεί να πάθει κανείς όταν έχει τρακ.

Πάντως, και εγώ και η οικογένεια μου, χαρήκαμε πολύ και, φυσικά, αν μου δοθεί ξανά η ευκαιρία να πάω στην παρέλαση, θα το έκανα με μεγάλη μου ευχαρίστηση!
Είναι μοναδική εμπειρία!

Ξέχασα να πω πως σε κάποιον δρόμο (ούτε ξέρω(!) ), τη στιγμή που εμείς παρελαύναμε, είχαν συγκεντρωθεί διαδηλωτές, με πανό και όλα τα συναφή, και μπροστά τους τα ΜΑΤ με τις στολές τους.

Με το που τελείωσε η παρέλαση εκείνοι άρχισαν τη δική τους…παρέλαση !

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΛΛΙΩΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ...

Μια φορά και έναν καιρό, ήταν ένας λύκος που ζούσε σε ένα πράσινο, μεγάλο δάσος πάνω στα βουνά.
Ήταν ένας πολύ καλός λύκος, πάντα ευγενικός με όλους. Αγαπούσε το δάσος και πρόσεχε όλα τα λουλούδια και τα ζώα σε αυτό.
Μια ηλιόλουστη ημέρα, έτσι όπως ήταν διψασμένος, σε μερικά θαμνώδη άγρια βατόμουρα, είδε ένα μικρό κοριτσάκι.
Ήταν πολύ παράξενα ντυμένη, όλα κόκκινα! Φορούσε κόκκινα αθλητικά, κόκκινο τζιν, έναν κόκκινο μανδύα με μία κόκκινη τεράστια κουκούλα, κρατούσε ένα καλάθι και μάζευε άγρια λουλούδια.
Φυσικά ο λύκος στενοχωρήθηκε πολύ επειδή το να κόβεις τα άγρια λουλούδια δεν είναι καλό για το περιβάλλον . Αν όλοι το έκαναν αυτό σύντομα δεν θα υπήρχαν άλλα άγρια λουλούδια στο δάσος.
Πήγε στο μικρό κοριτσάκι και πολύ ευγενικά του είπε ότι δεν πρέπει να γίνει η αιτία να καταστραφεί το περιβάλλον. Το μικρό κοριτσάκι γέλασε απρεπέστατα και είπε:
-Είσαι τόσο αστείος! Γιατί η μύτη σου είναι τόσο μεγάλη;
-Με βοηθάει να μυρίζω καλύτερα σε περίπτωση που πιάσει φωτιά το δάσος!, απάντησε ο λύκος.
-Και γιατί τα αυτιά σου είναι τόσο μεγάλα;, ρώτησε πάλι το μικρό κοριτσάκι
-Με βοηθάνε σε περίπτωση που οι άνθρωποι θα έρθουνε να κόψουν τα δέντρα, εξήγησε ο λύκος.
-Και γιατί τα μάτια σου είναι τόσο μεγάλα; Ρώτησε ακόμα μια φορά
-Με βοηθάνε να βλέπω καλύτερα σε περίπτωση που οι κατασκηνωτές μολύνουν το δάσος, είπε ο λύκος.
-Και γιατί το στόμα σου είναι τόσο μεγάλο;
Αυτή τη φορά ο λύκος νευρίασε και ήθελε να της μάθει ένα μάθημα.
-Έχω μεγάλο στόμα για να τρώω αναιδή μικρά κοριτσάκια σαν και εσένα, είπε δυνατά ο λύκος.
Το μικρό κοριτσάκι τρόμαξε τόσο πολύ που έφυγε τρέχοντας για το σπίτι της στο τέλος του δάσους…

[Εσείς οι μεγάλοι μη διαβάσετε την παραπάνω ιστορία και κομπλάρετε! Απευθύνετε σε μικρά παιδιά και την πήρα από το βιβλίο Αγγλικών της ΣΤ' Δημοτικού(την μετάφρασα)]

ΚΑΤΑΛΗΨΙΑΤΙΚΑ

Μαριέττα HELLOOOOOO!...
Μαριέττα δεν κάνεις ούτε για τσοπάνης,δεν είμαστε τα πρόβατα που ό,τι θέλεις κάνεις.
Για κουμπαριές και μίζες τα βρίσκουν τα λεφτά,αλλά για την παιδεία τους πιάνει τσιγκουνιά.
Δίδακτρα,εξετάσεις,φθηνό δυναμικό,αυτό είναι της Μαριέττας το νέο το σχολειό.
Με ΜΑΤ και βία δε γίνεται παιδεία.
Μαρριέττα Γιαννάκου τις καταλήψεις άκου και ρώτα τον Αρσένη τι σε περιμένει.



Πέρασε και αυτή η εβδομάδα και ήρθε επιτέλους η στιγμή να coolάρουμε λίγο,γιατί με τόσο άγχος πια πόσο να αντέξουμε;βαρέσαμε off!
Αν και εμάς από τη μία μεριά μας αρέσει η όλη αυτή φάση, όμως, φρικάρουμε όταν σκεφτόμαστε το θρίλερ που θα ακολουθήσει.Τρία κεφάλαια μαζί θα πέφτουν οι Ιστορίες και τα Θρησκευτικά!
Τέλος πάντων.Για όποιους θέλουν να σκάσει και κάνα χαμόγελο το χειλάκι τους, τους αφιερώνω τα παρακάτω ανέκδοτα,μαργαριτάρια και ποντιακά ποιηματάκια...


ΔΙΑΣΗΜΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ ΚΑΙ ΜΗ:
-Η Παπική Βούλα, ήταν μια κατσίκα που την είχαν στο Βατικανό για το πρωινό γάλα του Πάπα.

-Τραγικό τέλος είχε ο Λούθηρος. Ετέθη εκτός εκκλησίας με ισχυρό κτύπημα της Παπικής Βούλας στο κεφάλι (Από εξετάσεις θρησκευτικών, Λύκειο Μαρκόπουλου Αττικής 1992).

-Οκτώ στους δέκα Έλληνες πιστεύουν ότι τα μοντέλα είναι χαζά. Τους υπόλοιπους όμως 3 που πιστεύουν ότι είμαστε έξυπνες δεν τους ακούμε! (Βίκυ Κουλιανού)

-Το παλαμίδι του Ναυπλίου είναι αφρόψαρο του Αργολικού, καταπώς λέμε σαρδέλα Καλλονής Λέσβου.

*Σε τηλεφωνική σύνδεση με Καβάλα:
-Α. Μ. Λ. –Ναι, από πού τηλεφωνείτε;
-Δημοσιογράφος- Από Καβάλα
-Α. Μ. Λ.- Γίναμε και Ιντερνάσιοναλ!
(Άννα Μαρία Λογοθέτη)


-Τα γκαρσόνια που σερβίρουν τσίρο με ρακή στα νησιά λέγονται τσιράκια. Άμα τους το πεις θυμώνουν!

-Ο μισογύνης είναι τέρας μυθολογικό, μισός γυναίκα και μισός άλλο πράγμα, απερίγραπτης ασχήμιας και τελείως εξαγριωμένος με την κατάστασή του.

-Το πρωτοφανές αυτό γεγονός συμβαίνει για δεύτερη φορά!
Νίκος Χατζηνικολάου


Αυτά και, φιλιά ...καταληψιάτικα...

ΚΑΤΑΛΗΨΗ

Μια λέξη που στο άκουσμά της εκπαιδευτικοί και καθηγητές βγάζουν σπυριά.
Μια λέξη, δύο έννοιες. Έννοιες διαφορετικές που η κάθε μια εκφράζεται διαφορετικά από την κάθε τάξη(στο σχολείο εννοώντας πάντα) Μπορεί να σημαίνει:λούφα, μπορεί όμως και να σημαίνει: αιτήματα σοβαρά, λογικά.
Μπορεί ένα σχολείο να κάνει κατάληψη, επειδή τα τετράδια που ζητάνε οι καθηγητές είναι πολλά, τα πρόσθετα βιβλία(γερμανικά, γαλλικά, γραμματικές αρχαίας γραμματείας κ.λ.π) και η τσάντα (που παίρνουμε στα 3 χρόνια) κοστίζουν ΠΟΛΛΑ λεφτά στους γονείς;
Από προσωπική εμπειρία, την Πέμπτη 12/10/06 συνέβη το παρακάτω περιστατικό:

Ώρα 8:10 π.μ
Εγώ και η κολλητή μου, Καλίτσα πηγαίναμε προς το σχολείο συζητώντας τι είχε γίνει την προηγούμενη(αποχή του μισού σχολείου). Λέγαμε για το πόσα παιδιά έλειπαν από την τάξη της καθεμιάς και για το αν κάναμε μάθημα. Με το που φτάσαμε στο σχολείο μείναμε παγωτά(!) Ολη η 1η ,και μερικά από την 2α , βρισκόντουσαν έξω από το σχολείο και οι υπόλοιποι μέσα. Είχαν κλειδαμπαρωθεί μες το σχολείο, είχαν βάλει λουκέτα στις πόρτες. Οι καθηγητές, ο διευθυντής και οι γονείς, απ’ έξω να διαβάζουν τα αιτήματα που τους είχαν δώσει σε φυλλάδια. Αναφέρονταν και ποιηματάκια τύπου :
ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΝΑ ΜΟΡΦΩΝΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΕΞΟΝΤΩΝΕΙ.
Είχαν επίσης γράψει σε ένα τεράστιο πανό το σύνθημα:
ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ.
Που την είδαν την ιδιωτική παιδεία στο σχολείο που πάω ακόμα δε το έχω καταλάβει.
Anyway!
Μέσα στα αιτήματα πάντως, υπήρχαν και τα παρακάτω …πολύ σοβαρά:
Οι τυρόπιτες είναι στρογγυλές και δεν ξέρουμε από που να ξεκινήσουμε (!)
Το κυλικείο δεν έχει τσίχλες μπαμπαλού (!)
Το πεϊνερλί να μην έχει τόσο λάδι και μπέικον (!)

Υ.Γ.Και ως συνήθως, τα πνευματικά δικαιώματα της φωτογραφίας, ανήκουν στο μικρότερο απ’τα σκασμένα, την Ιωάννα

« Η ΠΟΛΥ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΡΩΕΙ ΤΟΝ ΑΦΕΝΤΗ»

Το λέει και ο τίτλος «η πολύ δουλειά τρώει τον αφέντη»
Γραφείο- σπίτι- σπίτι- δουλειά(ή αντίστοιχα σχολείο- σπίτι- σπίτι –αγγλικά)! Όλοι μέσα στο στρες, το άγχος, τη βαβούρα της πόλης, ψάχνουν μια στιγμή χαλάρωσης. Και πάνω που πας να βρεις αυτή τη πολύτιμη στιγμή, περνάει ο κάθε γύφτος με το Datsune φωνάζοντας το χαρακτηριστικό:
«εδώ τα καλά κολοκυθάκια, πατάτες έχω» ή ο κλασσικότατος παλιατζής με το άλλο χαρακτηριστικό:
«παλιατζής, παλιά σίδερα μαζεύω, παλιατζής» και …ουπς, ξαφνικά σε προσγειώνουν στη βαρετή και μονότονη ζωή σου!!
Τι να κάνουμε…Και αυτοί οι κακομοίρηδες, το ψωμάκι τους θέλουνε να βγάλουνε. Θα τους στερήσουμε και αυτό το δικαίωμα; Ε όχι δα! μη μας πουν και αφιλόξενους!

Υπάρχουμε κι εμείς!

Μπορεί να ήμαστε μικρές, όμως έχουμε επίγνωση του τι γίνεται «εκεί έξω». Πόλεμοι, πείνα, πλήθος αμόρφωτων παιδιών και ανθρώπων. Κι όμως, για όλα αυτά τι γίνεται; Ποιος παίρνει την ευθύνη πάνω του; Οι ΄΄από πάνω΄΄ (σ.σ.:Ο Μπους και τα «τσιράκια» του);
Τα παιδιά μπορεί να ξέρουν πολλά περισσότερα από όσα νομίζετε…


Υ.Γ. Η εικόνα είναι πνευματική ιδιοκτησία της Ιωάννας. Μη σκοτωθούμε κιόλας...

Να'τες μας!!!

Τρομάξατε;
Αυτός είναι ο σκοπός μας.Να σας δείξουμε τα δόντια μας. Μη κοιτάτε που εδώ δε φαίνονται. Κάθε εβδομάδα θα βγάζουμε και από...2 δόντια.
Ως μεγάλοι που είσαστε δυσκολεύεστε λιγάκι να καταλάβετε, γι'αυτό κι εμείς, ως μαθήτριες που είμαστε(και τα έχουμε ακόμη φρέσκα-φρέσκα) αναλαμβάνουμε να σας βαθμολογήσουμε εβδομαδιαίως.Είστε;