Μια φορά και έναν καιρό, ήταν ένας λύκος που ζούσε σε ένα πράσινο, μεγάλο δάσος πάνω στα βουνά.
Ήταν ένας πολύ καλός λύκος, πάντα ευγενικός με όλους. Αγαπούσε το δάσος και πρόσεχε όλα τα λουλούδια και τα ζώα σε αυτό.
Μια ηλιόλουστη ημέρα, έτσι όπως ήταν διψασμένος, σε μερικά θαμνώδη άγρια βατόμουρα, είδε ένα μικρό κοριτσάκι.
Ήταν πολύ παράξενα ντυμένη, όλα κόκκινα! Φορούσε κόκκινα αθλητικά, κόκκινο τζιν, έναν κόκκινο μανδύα με μία κόκκινη τεράστια κουκούλα, κρατούσε ένα καλάθι και μάζευε άγρια λουλούδια.
Φυσικά ο λύκος στενοχωρήθηκε πολύ επειδή το να κόβεις τα άγρια λουλούδια δεν είναι καλό για το περιβάλλον . Αν όλοι το έκαναν αυτό σύντομα δεν θα υπήρχαν άλλα άγρια λουλούδια στο δάσος.
Πήγε στο μικρό κοριτσάκι και πολύ ευγενικά του είπε ότι δεν πρέπει να γίνει η αιτία να καταστραφεί το περιβάλλον. Το μικρό κοριτσάκι γέλασε απρεπέστατα και είπε:
-Είσαι τόσο αστείος! Γιατί η μύτη σου είναι τόσο μεγάλη;
-Με βοηθάει να μυρίζω καλύτερα σε περίπτωση που πιάσει φωτιά το δάσος!, απάντησε ο λύκος.
-Και γιατί τα αυτιά σου είναι τόσο μεγάλα;, ρώτησε πάλι το μικρό κοριτσάκι
-Με βοηθάνε σε περίπτωση που οι άνθρωποι θα έρθουνε να κόψουν τα δέντρα, εξήγησε ο λύκος.
-Και γιατί τα μάτια σου είναι τόσο μεγάλα; Ρώτησε ακόμα μια φορά
-Με βοηθάνε να βλέπω καλύτερα σε περίπτωση που οι κατασκηνωτές μολύνουν το δάσος, είπε ο λύκος.
-Και γιατί το στόμα σου είναι τόσο μεγάλο;
Αυτή τη φορά ο λύκος νευρίασε και ήθελε να της μάθει ένα μάθημα.
-Έχω μεγάλο στόμα για να τρώω αναιδή μικρά κοριτσάκια σαν και εσένα, είπε δυνατά ο λύκος.
Το μικρό κοριτσάκι τρόμαξε τόσο πολύ που έφυγε τρέχοντας για το σπίτι της στο τέλος του δάσους…
[Εσείς οι μεγάλοι μη διαβάσετε την παραπάνω ιστορία και κομπλάρετε! Απευθύνετε σε μικρά παιδιά και την πήρα από το βιβλίο Αγγλικών της ΣΤ' Δημοτικού(την μετάφρασα)]
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Post a Comment