Το λέει και ο τίτλος «η πολύ δουλειά τρώει τον αφέντη»
Γραφείο- σπίτι- σπίτι- δουλειά(ή αντίστοιχα σχολείο- σπίτι- σπίτι –αγγλικά)! Όλοι μέσα στο στρες, το άγχος, τη βαβούρα της πόλης, ψάχνουν μια στιγμή χαλάρωσης. Και πάνω που πας να βρεις αυτή τη πολύτιμη στιγμή, περνάει ο κάθε γύφτος με το Datsune φωνάζοντας το χαρακτηριστικό:
«εδώ τα καλά κολοκυθάκια, πατάτες έχω» ή ο κλασσικότατος παλιατζής με το άλλο χαρακτηριστικό:
«παλιατζής, παλιά σίδερα μαζεύω, παλιατζής» και …ουπς, ξαφνικά σε προσγειώνουν στη βαρετή και μονότονη ζωή σου!!
Τι να κάνουμε…Και αυτοί οι κακομοίρηδες, το ψωμάκι τους θέλουνε να βγάλουνε. Θα τους στερήσουμε και αυτό το δικαίωμα; Ε όχι δα! μη μας πουν και αφιλόξενους!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Η δουλειά δεν τελειώνει ποτέ. Και ο παλιατζής και ο γύφτος που διαλαλούν την πραμάτειά τους, κι αυτοί στη δουλειά τους βρίσκονται, έστω κι αν το γραφείο τους έχει ρόδες.
Προσφέρουν μάλιστα πολύτιμες υπηρεσίες, καθώς μας υπενθυμίζουν πως πάλι αφήσαμε το ρημάδι το ψυγείο άδειο, αλλά και πως άδικα κρατάμε τη ρημάδα τη παλιοτηλεόραση τώρα που φέραμε την πλάσμα σπίτι.
Κι αν η ζωή μας αφήσαμε να γίνει βαρετή και μονότονη, σε αυτό δεν φταίει κανείς άλλος από μας τους ίδιους.
Χαμογέλα, κάνει τους άλλους να ανησυχούν!
Post a Comment